رفتن به دندانپزشکی گاهی اوقات می تواند ناراحت کننده باشد. به این دلیل که اغلب خدمات دندانپزشکی باعث درد، اضطراب و ناراحتی می شوند. خوشبختانه، بی حسی دندانپزشکی به عنوان گزینه ای برای راحتی بیمار در هنگام مراجعه استفاده می شود. در واقع دندانپزشکان به کمک روش های مختلف بی حسی و بیهوشی، سعی در کاهش درد بیمار و سهولت درمان او دارند. حال مهم است بدانید بی حسی دندانپزشکی برای چه افرادی ممنوع است؟ آیا تمام افراد می توانند بدون دغدغه و نگرانی از بی حسی استفاده کنند؟
بی حسی دندانپزشکی برای چه افرادی ممنوع است و نباید انجام شود؟
- افرادی که به انواع بی حسی و مواد بیهوشی حساسیت دارند.
- افرادی که دچار نارسایی قلبی، کبدی و ریوی هستند.
- طبق اطلاعیه سازمان FDA، استفاده از بی حسی دندانپزشکی برای کودکان زیر 2 سال ممنوع می باشد.
- استفاده از بی حسی دندانپزشکی برای خانم های باردار بهتر است با صلاحدید پزشک انجام شود.
- افرادی که دارای فشار خون پایین هستند.
بی حسی دندانپزشکی چیست؟
بی حسی دندانپزشکی برای چه افرادی ممنوع است؟ بی حسی یکی از مهم ترین مواردی است که فرد را قادر می سازد تحت عمل جراحی قرار بگیرد. بی حسی های دندانپزشکی انواع مختلفی دارند و گاهی تا مرحله بیهوش کردن بیمار نیز پیش می روند. بیمارانی که تحت فرآیند جراحی دندان، دهان و لثه هستند، بیهوش می شوند تا عمل بی خطر و سالم باشد. در این حالت، بیمار در حین عمل احساس درد ندارد و جراح می تواند راحت کار کند.
به طور کلی سه نوع بیهوشی وجود دارد. بیهوشی عمومی، منطقه ای و موضعی. در بیهوشی عمومی تمام بدن بیهوش می شود و فرد هوشیار نیست. به فرآیند بی حس کردن قسمت خاصی از بدن، مانند کمر، بازو یا پا، بی حسی منطقه ای گفته می شود. در این روش درمان در حالی انجام می شود که بیمار هوشیار است.
انواع بیهوشی مورد استفاده در دندانپزشکی
- بی حسی موضعی
- بیهوشی عمومی
- آرام بخش
- آرام بخش آگاهانه به کمک بی حسی موضعی
بی حسی موضعی چیست؟
در درمان های دندانپزشکی، بی حسی موضعی با تزریق مستقیم انجام می شود. در برخی از موارد نیز این نوع بی حس کننده به صورت ژل یا اسپری روی سطح لثه اعمال می شود. این نوع بی حسی، رایج ترین نوع بی حسی دندانپزشکی است.
بیهوشی عمومی در دندانپزشکی چیست؟
این نوع درمان به آماده شدن برای عمل جراحی در حالت خواب کامل با تجویز داروها و گازهای داخل وریدی اشاره دارد. بیهوشی عمومی کاربردی است که باید در شرایط بیمارستانی انجام شود. از این نوع بیهوشی در دندانپزشکی برای عمل جراحی استفاده می شود.
در چه شرایطی درمان دندان با بیهوشی عمومی ارجح است؟
- اگر بیمار فوبیای دندانپزشکی دارد، طوری که با صحبت کردن نمی توان بر آن غلبه کرد.
- اگر فرد ناتوانی ذهنی داشته باشد، طوری که این موضوع مانع کار دندانپزشک شود.
- اگر مراجعه کننده به شدت بیمار است و زمان کمی برای انجام فرآیند دندانپزشکی وجود دارد.
- اگر بیمار از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کند.
- اگر جراحی بزرگ در ناحیه ای انجام می شود که بی حسی موضعی برای آن کافی نیست (شکستگی فک، کیست بزرگ و غیره)
- اگر بیمار در وضعیتی است که به دلیل مشکلات مختلف سلامتی، درمان با بیهوشی عمومی برای او مناسب تر است.
- اگر بیمار به داروهای بی حس کننده موضعی حساسیت دارد.
- بیهوشی عمومی در مواردی ترجیح داده می شود که بیماران بخواهند درمان طولانی مدت دندان را در یک جلسه به پایان برسانند.
درمان دندان با بیهوشی عمومی چقدر طول می کشد؟
این وضعیت بسته به بیماری که بیهوشی عمومی می‌گیرد و روشی که اعمال می‌شود، متفاوت است. با این حال، درمان های دندانپزشکی با بیهوشی عمومی به طور متوسط 1 تا 3 ساعت طول می کشند.
در چه شرایطی از بیهوشی عمومی در دندانپزشکی استفاده نمی شود؟
بیهوشی عمومی دندانپزشکی در شرایطی که بر روی سلامت عمومی بیمار تاثیر منفی داشته باشد، استفاده نمی شود. حتماً در مورد درمان های دندانپزشکی تحت بیهوشی عمومی با پزشک خود مشورت کنید.
مزایای بیهوشی عمومی در دندانپزشکی چیست؟
به کمک بیهوشی عمومی در درمان های دندانپزشکی، عمل های بزرگ به راحتی انجام می شوند. در عمل های طولانی مدت، حتی اگر ناحیه عمل بی حس باشد، ممکن است در اثر باز نگه داشتن دهان برای مدت طولانی، درد در مفاصل فک ایجاد شود. این وضعیت برای بیمار ناراحتی ایجاد می کند. چنین مشکلاتی در بیهوشی عمومی مشاهده نمی شود، زیرا بیمار در خواب کامل است.
بعد از بیهوشی عمومی چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
بیماری که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته است، باید چند ساعت پس از بیدار شدن تحت نظر باشد. برای سلامت دندان ها بسیار مهم است که بیمار به طور مرتب برای معاینه دندان ها مراجعه کند.
آرام بخش چیست؟
اگرچه روش آرام بخش یک بیهوشی عمومی نیست، اما روشی بدون ترس و نگرانی است که به بیمار اجازه می دهد بدون خواب کامل به هر نوع گفتاری پاسخ دهد. این نوع بیهوشی با تزریق پراکسید نیتروژن و گاز اکسیژن از طریق بینی، بیمار را آماده درمان می کند. برای درمان با روش آرام بخشی، ابتدا دستگاهی که فشار خون و سطح اکسیژن بیمار را کنترل می کند، به بیمار متصل می شود. پس از تنظیم دستگاه فشار خون و اکسیژن، به کمک دستگاه مخصوصی که به بینی بیمار متصل است، فرآیند آرام بخشی آغاز می شود. در روش آرام بخشی که مشکلاتی مانند حالت تهوع را نیز برطرف می کند، گفتگوی پزشک با بیمار در طول درمان ادامه دارد. بیمار که در طول درمان هوشیار است، در موقعیتی قرار می گیرد که به راحتی می تواند درخواست های ساده ای مانند باز کردن دهان خود را انجام دهد.
تفاوت بین آرام بخشی و بیهوشی چیست؟
در طول فرآیند آرام بخشی، بیمار به تنفس طبیعی خود ادامه می دهد و می تواند دستورات داده شده را هر چند اندک انجام دهد. با این حال، در بیهوشی عمومی، تنفس با لوله گذاری انجام می شود. لوله گذاری برای اطمینان از نفس کشیدن بیمار به کمک دستگاه مخصوص انجام می شود. در واقع با این کار دندانپزشک می خواهد از تنفس بیمار در حین درمان مطمئن باشد.
